پژوهش حاضرتلاش میکندبه این سؤال پاسخ دهدکه کارآفرینی در مطبوعات ایران چه جایگاهی دارد؟ این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر گردآوری اطلاعات، پژوهشی آمیخته است. در این پژوهش با استفاده از نمونه گیری هدفمند، 220 شماره از نشریات با تیراژ بالا انتخاب شد. در بخش نظری و عملی پژوهش به ترتیب از روش مطالعه اسنادی و تحلیل محتوای عمقی و برای تحلیل داده ها از دو روش آمار توصیفی و استنباطی و نرم افزار ام آرپی استفاده شد. نتایج پژوهش نشان می دهد: کارآفرینی در مطبوعات ایران جایگاه مناسبی ندارد و به طور متوسط، تنها 5 درصد از محتوا و حجم مطبوعات به کارآفرینی اختصاص دارد. هر چند مطبوعات رویدادهای مربوط به کارآفرینی را تا حدودی منعکس کرده اند اما به نقش آموزشی و موضوعات مهمی نظیر فرصت های کارآفرینی، نگرش کارآفرینی، مهارت های کارآفرینی، کارآفرینی روستایی، کارآرفرینی زنان و کارآفرینی سازمانی توجهی نکرده اند. بازتاب فعالیت های کارآفرینی در نشریات اقتصادی نظیر دنیای اقتصاد و بازار کار نسبتاً مناسب است، اما این وضعیت در نشریات اجتماعی مانند روزنامه های همشهری و جام جم چندان مطلوب نیست. همچنین براساس نتایج به دست آمده، بعد از نامگذاری 6 مرداد با عنوان روز کارآفرینی، مطبوعات کمتر به این موضوع پرداخته اند.

مسئلة کاهش شمارگان مطبوعات، امروزه یکی از چالش های مهم مطبوعات در ایران و جهان به شمار می رود. این موضوع را در پژوهشی با نام " علل کاهش شمارگان مطبوعات در ایران از دیدگاه استادان روزنامه نگاری و ارتباطات دانشگاه های تهران" با روش کیفی و مبتنی بر مصاحبة عمیق، مورد مطالعه قرار داده ایم. جامعة آماری این پژوهش، شامل دوازده استاد دانشگاهی است که تجربة کار یا مدیریت مطبوعاتی داشته اند. در آغاز، لیستی از دانشگاه های تهران که گروه روزنامه نگاری و یا ارتباطات داشتند، و لیستی از استادان گروه هدف تهیه شد. در یک نظرسنجی از استادان همان گروه، با تجربه ترین افراد در زمینة موضوع پژوهش انتخاب شده اند. پس از مصاحبه با افراد، گزاره های برجسته از هر مصاحبه استخراج و در یک دسته بندی کلی، سازمان دهی و تجزیه و تحلیل شدند. نتایج، نشان داد که شش دسته علل فرهنگی، سیاسی، اقتصادی، قانونی، فناورانه و سازمانی در کاهش شمارگان مؤثرند؛ که در این میان، علل فناورانه و علل اقتصادی، بیشترین تأثیر را بر کاهش شمارگان مطبوعات در ایران داشته اند.

برآورد کشش قیمتی تقاضای مطبوعات، نشانگر ضروری بودن این کالا برای مصرف کنندگان شهری و روستایی در ایران است. برآورد کشش درآمدی نیز بیانر آن است که با افزایش درآمد، تمایل زیادی برای بالا بردن هزینه مطبوعات در سبد مصرفی وجود دارد. در مقام مقایسه، هزینه روزنامه از جایگاه با ثبات تری نسبت به هزینه مجلات برخوردار بوده که این مسأله در جامعه شهری و روستایی صادق است. دراین راستا، حذف یارانه های مطبوعاتی که از طریق افزایش قیمت به مصرف کننده منتقل می شود، به افراد تمام گروه های درآمدی فشار می آورد و این در حالی است که تداوم این حمایت ها برای تقویت کارکرد توسعه ای مطبوعات، به خصوص از جهت اطلاع رسانی و آموزش، ضروری به نظر می رسد.  

نقد ادبی که در گذشته بدون داشتن معیاری علمی و مشخص بیشتر در قالب نقد الفاظ و معانی اثری ادبی مطرح بود، از دوره ی قاجار و به ویژه پس از نهضت مشروطه در اثر عواملی همچون امنیت و رفاه نسبی، تشویق شاعران درباری، میل به تجدد، رواج نهضت ترجمه ی آثار ادبی، رونق کار انجمن های ادبی و انتشار روزنامه ها و مجلات متعدد، با رویکردی جدید و علمی تر در، مقایسه با گذشته، مورد توجه منتقدان و محققان قرار گرفت. از آنجا که مطبوعات در این دوره در راستای تنویر افکار عمومی نقشی بسزا ایفا می کردند، در زمینه ی گسترش نقد ادبی با درج مقالات متعدد از نویسندگان منتقد نیز بسیار تأثیرگذار بودند و به عاملی مهم در رواج روحیه ی انتقادی و تألیف آثار برجسته ی ادبی تبدیل شدند. در این مقاله به شیوه ی توصیفی تحلیلی و با مرور این نوع مقالات در نخستین مطبوعات ایران، انتقادات ادبی برمبنای موضوع آن ها در سه حوزه ی «بحث های نظری درباره ی نقد»، «نقد یک جریان یا نوع ادبی» و «نقد آثار ادبی» مشخص شده است تا نخستین تلاش ها در راستای ارائه ی مفهومی صحیح از نقد علمی و جهت گیری های منتقدان ادبی در این سه حوزه و درنتیجه نقش آن ها در گسترش نقد علمی و عملی در دوره های بعد مورد بررسی قرار گیرد.